Ba mhinic bhris béal duine a shrón.

transcribed at

An Clochar, B'l'Áthan Ríogh  [duchas:4594337]

Ba mhinic bhris béal duine a shrón
Snáithe fada an tailiúra
Gáire maith agus codladh fada an dó leigeas is fearr i leabhar an dochtúra
Tosach ceatha ceo, deireadh catha gleó.
Bíonn adharca fada ar bhuaibh thar lear.
Tosach sláinte codladh
Is foisge do mhnaoi leith sgéal ná práisgín
Ceann mór na céille bige.
Is deacair ceann críonna a chur ar ghuailnibh óga
Ritheann uisgí doimhne go ciúin
An rud is giorra don chroidhe sé is giorra do’n bhéal
Nuair is mó an spóirt is cóir stad de.
Sí an dias is truime is ísle chromas a ceann.
An té is mó cainnt sé is lugha obair.
An cogadh ba mhó riamh tháinig duine slán as.
Is beag an ghaoth nach lubfadh tráithnín
Is fearr lúbadh na briseadh
Bíonn cloch reatha gan caonach
Is fearr rith ná droch-sheasamh
Ag díol meala agus ag ceannach milseán.
Ná bí luath chun labhartha ná leasg chun éisteachta.
Dúnadh an dorais thar éis na foghla
Is olc an rud gan aon sgéal bheith ar bharr theangadh
Ní rún é agus fios ag triúr air.
Is minic bhaineas duine slat a bhuaileas é féin
An fear nach n-iomcharann a chóta lá tirim ní bhíonn sé

An Clochar, B'l'Áthan Ríogh  [duchas:4594338]

aige lá fliuch
An té nach n-ólann acht uisge ní bhíonn sé ar meisge.
An té nach bhfuil láidir caithfidh sé bheith glic.
Is bocht an sagart nach mbíonn cléireach aige.
An áit in a mbíonn na mná bíonn cainnt
Indeireadh a gcoda troideann na coileáin
Is ait an mac an saoghail
An té a bhíonn amuigh fuarann a chuid
Ar mhaithe leis féin a ghníos an cat crónan
Briseann an duthchas tré shúilibh an chait
An iomadh lámh a dhéanas an obair éadtrom
Tosach sláinte codladh, deireadh sláinte osna
De réir a chéile déantar na caisleáin
Bíonn gach aon tosnú lag.
An rud is annamh is iongantach
Ní thig leis an ngobadán an dá tráigh do freastal
Bíonn cluasa ag ballaibh
Is blas ar an mbeagán
Is fearr maireacht ar garbar ná dhá siubhal [?}.
Níl aon teinteán mar do theinteán féin
Is olc an chú nach fiú feadhail air.
Tuige tadhg taidhgín
Ní bhíonn sógh gan ansógh
Nuair is cruaidh don chaillig caithfidh sí rith
Ni théigeann cuileog san mbéal a bhíonnus dúnta
Níor dhún Dia bearna riamh nár oscail sé ceann eile
An rud a scríobhas an puca leigeann sé féin é

An Clochar, B'l'Áthan Ríogh  [duchas:4594339]

Sé an carr folamh is mó a ghníos torann.
Ní hiad na fir mhóra a bhaineas an foghmhair
Is furasta fuinneadh in aice na mine.
Ní hé lá na gaoithe lá na scolb
An rud a leigfead duine marbhocadh sé duine eile.
Dá fhaid an lá tagann an oidhche
Is maith an t-annlann an t-ocras.
Is fearr ubh indiu ná damh ambárach
An té nach gcuirfeadh san Earrach ní bhainfidh sé sa bFoghmhair
Nuair a bhíos an cat amuigh bíonn na lucha ag rinnce.
Is glas iad na cnuic i bhfad uainn
An iomarca cócaire a mhilleas an t-anbhruit
Is fearr féachaint romhat ná dhá féachaint id do dhiaidh
Sé crutú na putóige le n-ithe
Bíonn ceann dubh ar gach maidin Earraig.
Nuair a bhíos an fíon istigh bhíonn an ciall amuigh
Is giorra cabhair Dé ná an doras.
Beart gan leigheas is foighid is fearr air.
Is fearr stuaim na neart
Ní dhéanfadh an saoghal capall rása d’asal.
An té is mó osglas a bhéal sé is lugha osglas a sprán
Siad na muca ciuine a itheas an mhin
An duine a shiubhlas bothar fada meileann sé mín agus garbh
Éist leis na seandaoine ag silfidh tú eolas a bheith
Is maith an t-iománaí a bhíos ar an gclaidhe
Is maith sugh bó; beo ná marbh
Ní hé a bhean is áilne is truime ciall.